Akibat terhadap politik, pentadbiran, dan institusi

Korupsi politik melemahkan demokrasi dan tadbir urus yang baik dengan merosakkan atau bahkan menumbangkan proses formal. Korupsi dalam pilihan raya dan badan perundangan mengurangkan kebolehpercayaan dan memesongkan perwakilan dalam penggubalan dasar; korupsi dalam badan kehakiman pula menjejaskan kedaulatan undang-undang; dan korupsi pentadbiran awam mengakibatkan penyediaan perkhidmatan yang tidak cekap. Dalam republik, ia melanggar prinsip asas republikanisme mengenai pemusatan nilai sivik.[6] Secara umumnya, korupsi menghakis kapasiti institusi kerajaan jika prosedur diabaikan, sumber disedut, dan pejabat awam dibeli jual. Korupsi menjejaskan legitimasi kerajaan dan nilai demokrasi seperti amanah dan toleransi. Bukti terkini menunjukkan bahawa variasi tahap korupsi dalam kalangan negara demokrasi berpendapatan tinggi boleh berbeza-beza secara ketara, bergantung pada tahap akauntabiliti pembuat keputusan.[6] Bukti dari negara yang rapuh juga menunjukkan bahawa korupsi dan rasuah boleh menjejaskan kepercayaan terhadap institusi.[7][8] Korupsi juga boleh memberi kesan kepada penyediaan barangan dan perkhidmatan kerajaan. Ia meningkatkan kos barangan dan perkhidmatan yang timbul daripada kehilangan kecekapan. Tanpa korupsi, projek kerajaan mungkin kos efektif pada kos sebenar mereka, bagaimanapun, sebaik sahaja kos korupsi dimasukkan, projek mungkin tidak lagi berpatutan daripada segi kos sehingga tidak dapat dilaksanakan, lalu mengganggu penyediaan barangan dan perkhidmatan.[9]

Akibat kepada ekonomi

Dalam sektor swasta, korupsi meningkatkan kos perniagaan melalui harga pembayaran haram itu sendiri, kos pengurusan berunding dengan pegawai dan risiko pelanggaran perjanjian atau pengesanan. Walaupun sesetengah pihak mendakwa korupsi mengurangkan kos dengan mengurangkan birokrasi, ketersediaan korupsi juga boleh mendorong pegawai untuk mencipta peraturan dan penangguhan baharu. Mengalih keluar peraturan yang mahal dan panjang secara terbuka adalah lebih baik daripada membenarkannya dipintas dengan menggunakan rasuah secara rahsia. Apabila korupsi meningkatkan kos perniagaan, ia juga memesongkan bidang siasatan dan tindakan, melindungi firma terkait daripada persaingan, dan dengan itu mengekalkan firma yang tidak cekap.[10]

Korupsi mungkin mempunyai kesan langsung ke atas kadar cukai marginal efektif firma. Perbuatan merasuah pegawai cukai boleh mengurangkan pembayaran cukai firma jika kadar rasuah marginal adalah di bawah kadar cukai marginal rasmi.[9] Walau bagaimanapun, di Uganda, rasuah mempunyai kesan negatif yang lebih tinggi terhadap aktiviti firma berbanding cukai. Sesungguhnya, kenaikan 1% rasuah mengurangkan pertumbuhan tahunan firma sebanyak 3%, manakala peningkatan dalam 1% cukai mengurangkan pertumbuhan firma sebanyak 1% sahaja.[11]

Korupsi juga menjana herotan ekonomi dalam sektor awam dengan mengalihkan pelaburan awam kepada projek modal di mana rasuah dan sogokan adalah lebih banyak. Pegawai mungkin meningkatkan kerumitan teknikal projek sektor awam untuk menyembunyikan atau membuka jalan bagi urusan sedemikian, sekali gus menjejaskan pelaburan.[12] Korupsi juga mengurangkan pematuhan peraturan pembinaan, alam sekitar atau peraturan lain, mengurangkan kualiti perkhidmatan dan infrastruktur pentadbiran, dan meningkatkan tekanan belanjawan ke atas pemerintahan.

Kesan alam sekitar dan sosial

Korupsi selalunya paling ketara di negara yang mempunyai pendapatan per kapita terkecil yang bergantung kepada bantuan asing demi perkhidmatan kesihatan. Pemintasan politik tempatan terhadap wang dermaan luar negara terutamanya berleluasa di negara-negara Afrika Sub-Sahara; catatan Laporan Bank Dunia 2006 menyatakan bahawa kira-kira separuh daripada dana yang didermakan terhadap kegunaan kesihatan tidak pernah dilaburkan ke dalam sektor kesihatan atau diberikan kepada mereka yang memerlukan rawatan perubatan.[13]

Sebaliknya, wang derma dibelanjakan melalui "ubat palsu, penyaluran dadah ke pasaran gelap dan pembayaran kepada pekerja hantu". Akhirnya, jumlah wang sebenarnya mencukupi demi sektor kesihatan di negara membangun, tetapi korupsi tempatan telah menafikan rakyat kepada sumber yang mereka perlukan.[13]

Korupsi juga memudahkan kemusnahan alam sekitar. Walaupun masyarakat korup mungkin mempunyai undang-undang rasmi untuk melindungi alam sekitar, ia tidak boleh dikuatkuasakan jika para pegawai boleh disogok dengan mudah. Perkara yang sama berlaku dalam perlindungan pekerja hak sosial, pencegahan kesatuan dan buruh kanak-kanak. Pelanggaran hak undang-undang ini membolehkan negara korup memperoleh kelebihan ekonomi yang tidak sah di pasaran antarabangsa.

Pentadbiran yang mempunyai kecenderungan kuat terhadap kleptokrasi boleh menjejaskan jaminan makanan walaupun hasil tuaian adalah baik, dengan para pegawai sering mencuri harta negara. Di Bihar, India, lebih 80% bantuan makanan bersubsidi kepada golongan miskin dicuri oleh pegawai korup.[14] Begitu juga, bantuan makanan sering dirompak oleh pemerintah, penjenayah, dan panglima perang, dan dijual demi keuntungan. Abad ke-20 penuh dengan contoh pentadbir negara yang menjejaskan jaminan makanan negara mereka sendiri - kadang-kadang dengan sengaja.[15]

Kesan kepada kesihatan

Korupsi memainkan peranan yang besar dalam sistem penjagaan kesihatan bermula dari hospital, kepada pentadbiran dan merebak ke institusi lain yang mempromosikan penjagaan kesihatan yang berkualiti dan berpatutan kepada rakyat. Kecekapan penyampaian penjagaan kesihatan di mana-mana negara sangat bergantung kepada sistem yang bertanggungjawab dan telus, pengurusan yang betul bagi kedua-dua sumber kewangan dan manusia, serta bekalan perkhidmatan yang tepat pada masanya kepada penduduk rentan.[16]

Di peringkat asas, ketamakan banyak mendorong korupsi. Apabila struktur sistem penjagaan kesihatan tidak ditangani dengan secukupnya, bermula dari pengawasan penghantaran penjagaan kesihatan dan pembekalan ubat-ubatan dan proses tender, salah urus dan penyelewengan dana dapat sentiasa diperhatikan. Korupsi juga boleh menjejaskan penyampaian perkhidmatan penjagaan kesihatan yang seterusnya mengganggu kehidupan golongan miskin. Korupsi membawa kepada pencabulan hak asasi manusia dan kebebasan asasi kerana orang yang sepatutnya mendapat manfaat daripada penjagaan kesihatan asas dinafikan akibat tindakan tidak bertanggungjawab yang didorong oleh ketamakan. Oleh itu, supaya sesebuah negara dapat menjaga kesihatan rakyat, mesti ada sistem yang cekap dan sumber yang betul yang boleh mengekang kejahatan seperti korupsi.

Kesan terhadap pendidikan

Pendidikan membentuk asas dan fabrik di mana masyarakat berubah dan pelbagai aspek kesejahteraan dibentuk. Rasuah dalam pendidikan tinggi telah berleluasa dan memerlukan campur tangan segera. Peningkatan rasuah dalam pendidikan tinggi telah menyebabkan kebimbangan global yang semakin meningkat di kalangan kerajaan, pelajar dan pendidik serta pihak berkepentingan lain. Mereka yang menawarkan perkhidmatan di institusi pengajian tinggi menghadapi tekanan yang sangat mengancam nilai integral perusahaan pendidikan tinggi. Rasuah dalam pendidikan tinggi mempunyai pengaruh negatif yang lebih besar, ia memusnahkan hubungan antara usaha peribadi dan jangkaan ganjaran. Selain itu, pekerja dan pelajar membina kepercayaan bahawa kejayaan peribadi bukan datang dari kerja keras dan merit tetapi melalui perbincangan dengan guru dan mengambil jalan pintas lain. [17] Kenaikan pangkat akademik di institusi pengajian tinggi telah dilumpuhkan oleh rasuah tanpa had. Pada masa ini, kenaikan pangkat adalah berdasarkan hubungan peribadi daripada pencapaian profesional. Ini telah membawa kepada peningkatan mendadak dalam bilangan profesor dan mempamerkan kehilangan status pesat mereka. [18] Kebanyakan proses yang cacat dalam institusi akademik telah menyebabkan graduan yang belum matang yang tidak sesuai untuk pasaran kerja. Rasuah menghalang standard antarabangsa sistem pendidikan. Selain itu, Plagiarisme ialah satu bentuk rasuah dalam penyelidikan akademik, di mana ia menjejaskan keaslian dan melumpuhkan pembelajaran. Pelanggaran individu adalah berkait rapat dengan cara operasi sistem. Tambahan pula, universiti mungkin berada dalam hubungan dan urusan dengan perniagaan dan orang dalam kerajaan, yang majoriti daripada mereka mendaftar dalam pengajian kedoktoran tanpa program sarjana muda. Akibatnya, wang, kuasa dan pengaruh yang berkaitan menjejaskan piawaian pendidikan kerana ia merupakan faktor pemacu. Pelajar boleh menyelesaikan laporan tesis dalam masa yang lebih singkat yang menjejaskan kualiti kerja yang dihantar dan mempersoalkan ambang pendidikan tinggi. [19]